قرآن مظهر رحمت و جلوه ربوبیت خداوند و کتاب شناخت و تربیت انسان است و به دلیل برخورداری از چنین هویتی، مطالعه دقیق کتاب تشریع و نظام تکوین را به قصد دریافت تصور روشن و واقع بینانه ازآنها به بشر توصیه می نماید، تا از این طریق، راه تعالی و تکامل خود را هموار و زمینه تشکیل و تأمین زندگی آرمانی خویش را در دو جهان، فراهم سازند.

ناکامی و گمراهی انسان از نگاه قرآن در صحنه زندگی، به اشتباه در برنامه ریزی، قانون گذاری و نظام رفتار خلاصه نمی شود، بلکه تفسیر و تلقی غیرواقع بینانه از هستی را نیز در بر می گیرد و به همین دلیل در این کتاب مقدس، آموزش حکمت و حقایق هستی در کنار تلاوت آیات الهی، تزکیه و تعلیم وحی، به عنوان عامل مؤثر در جهت رهایی انسان از ضلالت مطرح است. (یتلوا علیهم آیاته و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة و ان کانوا من قبل لفی ضلال مبین) جمعه/ 2

بدین ترتیب، قرآن رسالت تعلیم و تربیت انسان را به عهده دارد و هر مفسر، پژوهنده و مربی که بدان روی آورد به گونه ای راهی به شناساندن نظام تربیتی قرآن می جوید و به فرا خور فهم و توانش به تبیین دیدگاه های تربیتی این کتاب آسمانی دست می یابد.

ادامه دارد..

 «هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ

آیا آنان که می‌دانند با آنان که نمی‌دانند برابرند؟ تنها خردمندان متذکر می شوند». (زمره/ ۹)

این نشانه‌های روشن و همچنین پیشنیه فرهنگی ما یعنی تعدد کتاب‌ها و کتابخانه‌ها در عصر شکوفایی تمدن اسلامی

و آثار مکتوب نام‌آوران و دانشمندان مسلمان ایرانی همه ناظر بر اهمیت کتاب و کتابخوانی است و این حقیقت را بر ما آشکار می‌کند

که آیین اسلام پرچمدار کتاب و کتاب‌خوانی در زمین است.در طول تاریخ نیز همواره توصیه علما و بزرگان دین و علم و ادب

بر اهمیت کتاب و مطالعه بوده است. در میان بزرگان دین اسلام نیز توجه ویژه‌ای به این مسئله شده

و احادیث فراوانی از پیامبر(ص) و ائمه اطهار(علیهم السلام) در این رابطه نقل شده که حاکی از اهمیت این مسئله در نزد آنان است.

چنانکه پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «مَن ماتَ و مِیراثُهُ الدَّفاتِرُ وَالْمَحابِرُ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛

هر که بمیرد و میراث او دفترها و دوات باشد، بهشت بر او واجب است». ارشاد القلوب،ص۱۷۶
همچنین امیرمؤمنان علی (ع) می‌فرمایند:در عجبم از مردی که به جسم خویش چه بسیار اهمیت می‌دهد و غذای آلوده نمی‌خورد اما نسبت به کتاب و مطالعه که برای تغذیه روح او است بی‌اعتنا است و مطالعه نمی‌کند و یا اگر مطالعه می‌کند کتاب‌های خوبی مطالعه نمی‌کند.

آموخته ام آن چیزی که

اکثر انسانها شکست و بدشانسی می دانند،

_{مشیت خداوند برای نشان دادن مسیری بهتر است}.